Felsefede gölgelerin uzun bir tarihi vardır. Platon, alegorik mağarasında yaşayan ve iyinin, güzelin, doğrunun güneş altındaki halini görmemiş insanlar için, gölgelerin, görüp bildikleri yegâne gerçeklik olduğunu düşünüyordu. Dante, "İlahi Komedya"da, Cehennem’in gölgeler veya karaltılarla dolu olduğunu hayal ediyordu.