İtalyan faşizmi bağlamında gösteri, hat safhada estetize edilmiş bir politikanın kullanılmasına dayanıyordu. İmgeyi fetişleştiren baskın işitsel, görsel, duyusal teşhir ve telkinler aracılığıyla, faşizm koşullarındaki gerilimler gizleniyor ve kamunun dikkati başka yöne sevk ediliyordu.