Nietzsche, "Ahlakın Soykütüğü"nün üçüncü metninde, Kant'ın güzeli "çıkarsız haz" olarak tanımlamasını köklü bir eleştiriye tabi tutar: "Kant, güzelin sıfatları arasında, bilgiye saygınlığını kazandıranları vurgulayıp öne çıkarmakla, sanata saygınlık bahşettiğini sanıyordu. Bunun esaslı bir hata olup olmadığını sorgulamanın yeri burası değil...