1937 senesine gelindiğinde sürrealistler Komünist Parti’ye karşı oldukça etkin bir muhalefet yürütüyorlardı. Ancak, bu hiç bir şekilde kapitalizmin kötülükleri hakkındaki görüşlerini yumuşattıkları anlamına gelmiyordu. Kapitalizmin, işine geldiği müddetçe despot rejimlerle suç ortaklığı yapacağına, hatta onları cesaretlendirmekten geri durmayacağına yönelik kanaatlerini de değiştirmiş değillerdi. Nitekim, söz konusu suç ortaklığı, aşağıdaki bildirinin yayınlanmasından yalnızca birkaç gün sonra imzalanan Münih Antlaşması ile zirveye ulaşacaktı. Sürrealistler, aşağıdaki kınama metni ile devrimci pozisyona olan bağlılıklarını bir kez daha olumlarlar.
Max Ernst, The Barbarians (Barbarlar), 1937
Yaklaştığını her gün riyakarca artırılan güvenlik önlemlerinden anladığımız ve Avrupa’yı pençesine almış emperyalist çıkar çatışmalarından doğacak olan savaş bir demokrasi, adalet ya da özgürlük savaşı olmayacak. Günün ve tarihin gerekleri uyarınca bu mefhumları kendi kimlik kanıtları olarak sunan devletler varlıklarını ve iktidarlarını zorbalık ve keyfilik yoluyla, kan dökerek kazandılar ve pekiştirdiler. Bu devletlerin alçaklıklarının en son örnekleri kolektif hafızada hâlâ canlıdır.
İtalya’nın Etiyopya’yı yok etmesine göz yumdular çünkü beyaz işgalciye karşı başarıya ulaşacak herhangi bir direniş, sömürülen tüm halkları ayaklanmaya ve emperyalist yumruğun sultasından kurtulmaya teşvik edecekti.
1936’nın Haziran’ında İspanya’yı hakkı olan silahlardan, faşizmi dünya yüzünden silmesine yardımcı olacak silahlardan mahrum bıraktılar çünkü İspanyol işçilerinin zafere ulaşması dünya işçi sınıfının önünde yepyeni devrimci ufukların açılması anlamına gelecekti.
Çin’i Japon emperyalizmine teslim ediyorlar.
Bugün sözde-demokratik güçler kendi kendilerini galeyana getiriyorlarsa eğer, bunu kendi suretlerinde yarattıkları, iliklerine kadar kapitalist, merkezileşmiş, kaskatı ve ceberut bir devleti korumak için yapıyorlar.
Her bir taraftan ihanete uğramış, yıkıcı ve bozguncu işlevini unutmuş işçi sınıfı Versay Barış Antlaşması’nın ganimetlerinden payına düşeni almaya hazırlanıyor. Bu intihar girişimine cevaben, insanlığın toplumsal geleceği için hayati olan, onun zihnini ve yaratıcı enerjisini harekete geçirebilecek yegâne meselenin, İkinci ve Üçüncü Enternasyonal’in utanç verici suç ortaklığı sayesinde kendi paradoks ve zayıflıklarının üstesinden gelerek hayatta kalmayı başaran kapitalizmin tasfiyesi olduğunu ileri sürüyoruz. Suçlular kadar işbirlikçileriyle de, savaş taraftarları kadar barışı çarpıtıp sahteleştirenlerle de uzlaşmayı reddediyoruz. Totaliter rejimlerden oluşan aklını kaçırmış bir Avrupa’ya Versay Antlaşması’nın –gözden geçirilmiş dahi olsa– bunak Avrupa’sıyla karşılık vermeyi reddediyoruz. Savaşta da barışta da, her ikisine de cevabımız proletarya devrimiyle Avrupa’yı baştan aşağı yeniden yaratacak güçlerin birliğidir.
Sürrealist Hareket
Paris, 27 Eylül 1938
“Neither Your War Nor Your Peace”, Surrealism Against the Current, s. 120-121.