“Sormasın Kimse…”, yerindelikle ilgili, doğru zamanda doğru sözü sarf etmekle ilgili bir şiir. Kraus, onlarca yıl, ahmak gazetecilerin; yanlış ve kötü dil kullanımının; medyanın aptallaştırdığı geç feodal burjuva toplumunda ters giden başka her şeyin izini sürmüştü...
Basın, kan kaybeden bir çocuğun ölüm döşeğine daha önce varmak için ölümle yarışıyor, çünkü ondan bilgi alacak. Böylesi bir piyesle karşı karşıya kalınınca, basına yönelik nefret ve tiksinti bastırılır. Üzüntüden başka bir duygu kalmaz.