Tarih, bugünü oluşturan geçmişin birikimleriyse eğer, ezilenlerin bugünle hesaplaşması için tarihle yüzleşmesi gerekmektedir. Mevcut dünya, tarihte egemen olanların kurdukları bir dünyadır ve Walter Benjamin’i hatırlayarak söylersek, bu dünyayı değiştirmek için tarihin dışında bir yer aramamız gerekmektedir. Ütopik bir kurtuluş, tarihe eklenen bir reformla değil, tarihin yıkımı ile gerçekleşebilir ancak. Sanat, tarihin dışına çıkılan her anı kendi aurasında geleceğe taşıyabilen bir güce sahiptir. Sanatın devrimci gücü, onun anı zaman dışına, bir bakıma tarihin dışına çıkarabilmesinde gizlidir. Ezilenlerle ilgili her gerçeklik yapıta dönüştüğünde, ezen tarihin dışında özerk, zaman dışı bir alan yaratılır ki, ezilenlerin tarih içinde unutturulmaya çalışılan gerçeklikleri bu alanda tarih sahnesine çıkar. Unutturulmaya ve gizlenmeye çalışılan ezilenlerin geleneğini aura bugüne kadar taşır ve mevcut tarihin geleneğine karşı direnen bir gelenek koyar. İnsan bedenine ve yüzüne yansıyan gerçeklikte, tarihin izlerini görmek mümkündür. Ezilenlerin bedenleri ve yüzleri tarihin savaş alanıdır bir bakıma. Bu sanatta yeterlilik raporunda ve resimlerinde, ezilenlerin bedenleri üzerinden iktidar ve tarihin ezen yüzü açığa çıkarılmaya çalışıldı. Ezilenler kavramı felsefi açıdan ele alındı ve ezilenlerin imgeleri incelenerek sanat tarihine farklı bir perspektiften bakıldı. Bu sanatta yeterlilik resimleri, ezen tarihin en net yansıdığı alanlar olarak insan yüzünü kabul ederek oluşturuldu ve ezilenlerin portrelerinde iktidara karşı direnen bir varoluş aranmaya çalışıldı.[1]
Tezin yazarı: Rahman Işık Sarıalioğlu
Danışman: Prof. Hasan Pekmezci
Yer Bilgisi: Hacettepe Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Resim Anasanat Dalı
Türü: Sanatta Yeterlilik
Yılı: 2012
Sayfa sayısı: 155
[1] Bu metin, tezin Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nde yayınlanan özetinden alınmıştır.