Hikâye anlatıcıları Uyuyan Güzel’in uyandığında kalın bir toz katmanıyla kaplı olacağını hayal etmemişlerdi; kızıl bukleleri ilk kımıldandığında parçalanacak olan uğursuz örümcek ağlarını da düşünmemişlerdi. Ama tozdan yapılma kasvetli battaniyeler dünyevi yaşam alanlarını durmaksızın istila eder ve homojen biçimde kaplar: tavanaralarını ve eski odaları saplantıların, hayaletlerin, yıllanmış tozun kokusuyla beslenmiş ve sarhoş olmuş larvaların eli kulağındaki işgali için düzenliyormuş gibi. Tombul genç kızlar (hizmetliler) kendilerini her sabah büyük birer toz fırçasıyla, ya da birer elektrik süpürgesiyle silahlandırdıklarında, mantığın ve temizliğin nefret ettiği zararlı hayaletleri uzak tutmaya en pozitivist bilim adamları kadar katkıda bulunduklarından belki tamamen habersiz değildirler. Ama toz, eğer varlığını sürdürebilirse, bir gün, terkedilmiş binaların harabelerinden, ıssız tersanelerden taşacak, hizmetlilere karşı galip gelecektir; ve işte bu uzak çağda, eksiklikleri bizi büyük muhasebecilere dönüştürmüş olan karabasanları defedecek hiçbir şey kalmayacaktır.
*Bu metin ilk olarak 1929’da, Bataille’ın editörü olduğu Documents adlı dergide yer alan “Dictionnaire Critique”in bir maddesi olarak yayınlanmıştır. “Dictionnaire Critique”, çok yazarlı bir ‘sözlük karşıtı’ sözlüktür. Amacı sözcüklerin sözlüklerce sabitlenen anlamlarının berisindeki güçlerini ve etkilerini tarif etmektir. Sözlükte yer alan sözcükler rastgele seçilmiş izlenimi verir ve harf sırasına göre dizilmezler.
*Türkçe’ye çeviri, bu sözlük maddesinin iki İngilizce çevirisinden karşılaştırmalı olarak yapılmıştır.
-Georges Bataille, “Dust”, Anthony Vidler, “Fantasy, the Uncanny and Surrealist Theories of Architecture” (2003) içinde, Papers of Surrealism: http://www.surrealismcentre.ac.uk/papersofsurrealism/index.html (Erişim tarihi: 2011).
-Georges Bataille, “Dust”, Encyclopaedia Acephalica, Alastair Brotchie (ed.) içinde, çev. Iain White (Londra: Atlas Press, 1995), sf. 42–43.