Paolo Ucello sürüsünden ayrılmış kuzuydu; bir ömürde asırlarca yaşadı. “Güneş batarken” de, vergi kâğıdı altına şu satırları yazıyordu: “Yaşlı bir insanım; geçim yolum yok; karım hasta, ben de artık çalışamıyorum”...
Sanatçının politikaya tesirli bir şekilde karışmadığı memleketlerde demokrasi olamaz.