George L. Jackson, 1941-1971.
Sosyopolitik kurumların bugünkü biçimlerine ve karmaşıklık seviyelerine ulaşmaları tesadüf sonucu olmadı. Korporasyon, üniversite, sendika, kitle iletişim araçları, vakıflar, birlikler, mahkemeler, hapishaneler, ordu (polis – hem ulusal hem uluslararası, hem üniformalı hem sivil), başlangıçlarından itibaren devlet merkeziyetçiliğini yürürlüğe sokmak amacıyla oluşturulmuştu. ABD’deki belli başlı bütün sosyopolitik kurumların tarihine odaklanan bir inceleme (hiyerarşinin genetiği üzerine bir inceleme), hiç kuşkusuz bu kurumların temelindeki su katılmamış ekonomik saikleri ortaya çıkaracaktır.
Ben sosyo-politik kurumları kabaca ikiye ayırıyorum: 1) devlet tarafından, insanları belirli eylemlere sevk etmek için tasarlanmış olanlar; 2) belirli eylemleri önlemek, engellemek ya da tümden yasaklamak için tasarlanmış olanlar. Bu kurumlar idrak sınırlarını zorlayacak kadar geniş olduğundan, aslında nispeten dar bir grubun mülkiyetinde ve idaresinde olmaları mümkün değilmiş gibi görünür; halbuki böyle olduğunu kanıtlarla ve tartışmasız vaka incelemeleriyle ortaya koymak mümkün. [...]
Kurumlar, vakıflar, dernekler, kitlesel medya, devlet-güdümlü sendikalar, üniversiteler, ilkokullar – bunların hepsi, insanları çok belirli hedefler doğrultusunda planlanan ve izlenen faaliyetlere sevk etmek üzere tasarlanmıştır. İzleme ve denetleme işini fiilen yerine getirenler, tabakalaşmış köle devletinin daha geniş bir kesiti olsa da, önceden tasarlama işini yapanlar, yüzde birlik kesitin en tepedeki onda birlik dilimidir: korporatif düzenin egemen sınıfı ve yönetici eliti. Dikkatle bakıldığında, gerektiği zaman esneyebilsinler diye yönlendirici talimatların bürokratik formalitelerle ve lastik bantlarla birbirine tutturulmuş olduğu derhal görülebilir. Korporasyonun bit pazarı ve kitle iletişim araçları, tıpkı kurumsal vakıflar ve birliklerin çoğu gibi, görece yeni denetleme araçlarıdır. —
Şirket veya aile vakıfları, görünürde kültür-sanat alanında hayır işleri yapmak için kurulmuş vergiden muaf finansal mekanizmalardır. Bilimsel araştırmaları, yüksek öğretimi, eğitim programlarını vs. sübvanse ederler. Sadece Rockefeller’ların bu türden 13 vakfı vardır; bu vakıflar aracığıyla, büyük kısmı Üçüncü Dünya’da olan 100’e yakın ülkedeki petrol varlıklarını da kontrol ederler... Ford, Kellogg, Carnegie vs. vs. gibilerinin de benzer vakıfları vardır. Ailelere ait bu vergiden muaf finansal kuruluşların uluslararası çıkarları tehlikeye girdiğinde, vergilerle beslenen uluslarararası polis teşkilatı devreye sokulur. CIA’in başarısız olduğu yerde özel kuvvetlere başvurulur. İhtiyaç olduğunda deniz ve kara piyadeleri müdahale eder.
George L. Jackson’ın hapishaneden yazdığı metinlerinin derlendiği Blood In My Eye (Random House, 1972) başlıklı kitapta “Amerikan Mind” başlığıyla yayınlanan mektubundan seçilmiş pasajlar.