Birinci Dünya Savaşı bittikten sonra, küresel buhranın ve Rus Devrimi’nin birleşik etkileri kapitalizmi aksiyomlarını çoğaltmaya zorladı; işçi sınıfı, istihdam, sendikal örgütlenme, toplumsal kurumlar, devletin rolü, iç ve dış pazarlar gibi meselelerle baş etmesini sağlayacak yeni aksiyomlar icat etmesi gerekiyordu. Keynesçi ekonomi ve New Deal, birer aksiyom laboratuvarıydı. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra yaratılan yeni aksiyomlara örnek: Marshall Planı, yardım ve borç biçimleri, parasal sistemdeki dönüşümler. Aksiyomlar yalnızca büyüme veya iyileşme dönemlerinde çoğalmaz. Devletlerle ilişkili olarak aksiyomların çeşitlenmesine sebep olan, iç ve dış pazarlar arasındaki ayrım ve ilişkidir. Dış pazar şartlarını yerine getirmek üzere entegre bir iç pazarın örgütlendiği zamanlarda aksiyomların çoğaldığı özellikle göze çarpar. Gençlik için, yaşlılar için, kadınlar için vs. aksiyomlar... Genel bir Devlet kutbu olan “sosyal demokrasi”, yatırım alanlarına ve kâr kaynaklarına göre yeni aksiyomlar yaratma yönündeki bu eğilimle tanımlanabilir: mesele ne özgürlük ya da baskı, ne de merkeziyetçilik ya da adem-i merkeziyetçiliktir; akışlara nasıl hâkim olunacağı meselesidir. Sosyal demokrasi örneğinde, akışlara, yönlendirici aksiyomların çoğaltılmasıyla hâkim olunur. Ama bunun tersi olan eğilim de kapitalizmin eşit derecede parçasıdır: aksiyomları geri çekme, azaltma eğilimi. Baskın akışları düzenleyen aksiyomların sayısı son derece sınırlıdır; diğer akışlara ise, ya ikincil, dolaylı bir konum tanınır, [...] veya ehlileşmemiş halde kalmalarına izin verilir, ki bu da Devlet gücünün şiddetli müdahale ihtimalini dışarda bırakmaz – tam tersi. Devletin “totalitarizm” kutbu, aksiyom sayısını sınırlama yönündeki bu eğilimi cisimleştirir ve münhasıran yabancı sektörün teşvik edilmesiyle işler: yabancı sermaye kaynaklarına başvurulmasıyla, gıda veya hammadde ihracatına dayalı sanayilerin yükselmesiyle, iç pazarın çökmesiyle. Totaliter devlet, maksimum Devlet değildir; Virilio’nun formülüyle söylersek, minimum anarko-kapitalizm Devleti’dir. Elde tutulan yegâne aksiyomlar, yabancı sektör, rezerv düzeyleri ve enflasyon oranı dengesini korumaya yönelik olanlardır.
Deleuze ve Guattari, A Thousand Plateaus içinde, İngilizce’ye çeviren Brian Massumi (University of Minnesota Press, 11. baskı 2005) s. 462.