Aşırı gerçekçilik, çok güçlü duygusal etkisi olan çok sayıda önemli imge üretti. Bu imgeler, moda, sinema, televizyon, internet, grafik, reklam, tasarım imgeleriyle etkileşim içindeler ve tipik özelliği tahrik etme olan bir toplumsal imgeler bütünü oluşturuyorlar. Kendi içinde bir amaç olarak yenilik ve etki arayışı, sürekli olarak daha büyük etki gücü ya da dikkat çekme özelliği olan imgelerin hızla kullanılıp eskitilmesini ima ediyor. Böylece sanat, moda içinde çözülüp dağılma eğilimi gösteriyor; moda, Gerçek’in gücünü küntleştirip söndürüyor, onun radikalliğini yok ediyor, genel bir seyirlik gösteri içinde her şeyi normalleştirip homojenleştiriyor. [...]
İmdi, sanat elbette modayla bağlantılıdır, çünkü onunla yalnızca yenilik ve meydan okumanın heyecanını değil, kendini dönemin ruhuyla doğrudan uyumlu hissetmekten kaynaklanan mest oluşu da paylaşır. Gene de, sanat asla modanın güncel [attuale/current] olması anlamında güncel değildir; başka bir deyişle, moda gibi sosyolojik açıdan baskın bir güncelliği yoktur. Zaten sanatın gelecek zamanları öngörmesi, onu temel olarak “güncellik dışı” kılar. Bunun ötesinde, “güncellik dışılık”ı artıran bir unsur, dönemin yıpranmışlığından uzak durup her zaman sürpriz ve şaşkınlık yaratma arzusudur.
Mario Perniola'nın L'arte e la sua ombra (Sanat ve Gölgesi) başlıklı kitabından alındı. Kitabın tamamı, Kemal Atakay'ın İtalyanca orijinalinden yaptığı çeviriyle önümüzdeki günlerde İletişim Yayınları Sanat-Hayat dizisinden yayınlanacaktır.