Walid Raad, Hostage: The Bachar Tapes, 2001.
Videonun erken döneminde makaleler, kitaplar, sergi katalogları için yazılmış giriş metinleri, sanatçı beyanları gibi yazılı kaynakların, üretilen işler için bir bağlam yaratmaya yönelik olduğu görülür. Bu bağlam çoğunlukla medyumun kendi ayırıcı özelliklerini belirlemeye yönelik bir refleksle oluşturuluyordu. 1990’larda ve sonrasında dijital teknoloji, yeni medya ve postmodern dönemin değişen koşullarıyla beraber sanat dünyasında ortaya çıkan tartışmalar üzerinden videoyu yeniden inceleme ihtiyacı duyuluyor.
1990’lardan itibaren yeni medyanın değişken ve çok yönlü yapısı içinde dijital manipülasyon, grafik animasyon, etkileşimlilik ve sanal gerçeklik gibi çeşitli teknolojilerin kullanıldığı daha karmaşık ve tanımı çok belirli olmayan bir hareketli görüntü pratiğinden bahsetmek mümkündür. Bununla birlikte, güncel sanat kapsamında video, belgesel pratiklerini sıklıkla ve alışılmadık metodlarla kullanan, politik, sosyolojik ve antropolojik ağırlıklı bir sanat eğilimiyle de yakınlaşmıştır.
Bu çalışmada, ‘biçimsel dönem’ olarak da ifade edilen videonun erken döneminin teknolojik ve kavramsal altyapısı ve modernizmle olan ilişkisi irdelenmiştir. Bu dönemle bağlantılı olarak video sanatı tarihine ilişkin mitler ve kalıplaşmış anlatılar, medyumun modernist gelenekle ve sanat kurumlarıyla ilişkisi göz önünde bulundurulmuştur. Ayrıca, dijital teknolojinin sağladığı yeni olanaklar ve güncel sanatta yeni video pratikleri bağlamında 1990’lar sonrasında video sanatının yaşadığı dönüşüm ele alınmıştır.
Tezin, “Türkiye’de Video” bölümünde, 1990’lı yıllardan itibaren videonun sanat çevresinde kullanımı incelenmiştir. Bu bağlamda Ankara’da Ortadoğu Teknik Üniversitesi’ne bağlı Görsel-İşitsel Sistemler Araştırma ve Uygulama Merkezi’nde (GİSAM) verilen dersler ve seminerlerle birlikte belirginlik kazanan üretim ve aynı yıllarda İstanbul’da ön plana çıkan Disiplinlerarası Genç Sanatçılar (DAGS) gibi oluşumlar, genç sanatçıları yeni malzeme arayışları konusunda yüreklendiren Genç Etkinlik gibi sergilerin beraberinde getirdiği hareketlilik ele alınmıştır. Türkiye’de videonun sanatçılar arasında nasıl kullanıldığı çeşitli örnekler üzerinden incelenmiştir.[1]
Yazar: Mahmure Alp
Danışman: Prof. İnsel İnal
Yer Bilgisi: Kocaeli Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Resim Anasanat Dalı
Türü: Yüksek Lisans
Yılı: 2015