Bu tezin amacı, Rancière’in politika ve sanat hakkındaki düşüncelerini eleştirel bir gözle incelemektir. Rancière’in düşüncesinin özgünlüğü, politika ve sanatı aynı metodolojiye tabi tutmasından ileri gelir. Ona göre, politika, sanat ve demokrasi doğaları itibariyle uyuşmazlığa dayalı biçimlerdir. Fakat, malların, parçaların ve duyuların polis tarafından eşitsiz bir şekilde paylaştırılması sonucunda politika da sanat da ana unsurları mutabakat ve uyum olan bir alana doğru kaymışlardır. Bu tezde amaçlanan, Rancière’in iddialarını hem teorik hem de pratik düzeyde tartışmaktır. Bu doğrultuda ilk iki bölümde Rancière’in yaklaşımını nasıl yerleşik politika, demokrasi ve sanat kavrayışlarına karşıtlık içinde kurduğu üzerinde durulmuştur. Daha sonraki bölümde, Rancière’in argümanlarının en azından üç noktada güncellenmesi gerektiği savunulmuştur. İlk olarak, eleştirel sanatın gerçek potansiyelini belirlemek için çağdaş kavramının tartışılması gerekmektedir. İkinci olarak, yeni toplumsal hareketlerin sonuçlarının, özgürleşme bağlamı üzerinden düşünüldüğünde, Rancière’in politika ve sanat hakkındaki görüşleri üzerinden kavranabileceği ileri sürülmüştür. Son olarak, hem mutabakatın hem de uyuşmazlığın heterojen yapılı olduğu ve dolayısıyla Rancière’in bu mefhumlara ilişkin kavrayışının Gramscici bir yaklaşımla yumuşatılması gerektiği savunulmuştur.[1]
Özgün Adı: Impossibility of Consensus: A Critical Approach to Rancière’s Thought on Art, Politics and Democracy
Yazar: Erdem Çolak
Danışman: Dr. Ross Abbinnett
Yer Bilgisi: Birmingham Üniversitesi / Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Fakültesi / Siyaset Bilimi
Türü: Yüksek Lisans
Yılı: 2016
[1] Tezin özeti için yazara teşekkür ederiz.