Modernitenin güçlü görsel araçları olan müzeler, modern dünyada politik ideolojilerin etkisi altında çeşitli anlatılarla kurgulanmışlardır. Bu araştırma, binalarının, koleksiyonlarının ve eserleri sergileme yöntemlerinin emperyalist, milliyetçi ve modernist ideolojilerin parçası olarak kolektif kimliklerin oluşturulmasında ne ölçüde kullanılmış olduğunu araştırarak, farklı sosyo-politik bağlamları olan Geç Osmanlı ve Erken Cumhuriyet dönemlerinin müzelerini kıyaslamalı olarak incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın genel amacı, bu iki farklı tarihsel bağlamda müzelerdeki sergileme üzerine odaklanarak, ortak bir kimlik tanımı oluşturulabilmesinde tarihin ve kültürel mirasın nasıl algılandığını ve nasıl işlendiğini incelemektir.
Araştırma, Türkiye'de arkeoloji ve etnoğrafya müzelerinin öncülleri olan Müze-i Hümayun (1887-1891), Evkaf-ı İslamiye Müzesi (1914), Ankara Etnoğrafya Müzesi (1925-1927 / açılış:1930), Milli Müze ya da Hitit Müzesi olarak adlandırılan müzeyi içeren gerçekleştirilmemiş proje (1933) ve Hitit ya da Eti Müzesi olarak bilinen (ve daha sonra Anadolu Medeniyetleri Müzesi olarak adlandırılan / restorasyon başlangıcı:1938) müzeleri incelemektedir. Eleştirel bir değerlendirme sunabilmek için, müzelerin oluşumunu kendi bağlamlarında incelerken, sadece mimarlık alanında değil, tarih, arkeoloji, etnoğrafya ve müzecilik alanlarında da üretilen bilgiyi kullanarak oluşturulan disiplinlerarası bir çerçeveden yararlanmaktadır.[1]
Müze-i Hümayun
Tezin özgün adı: Displaying Culture Heritage, Defining Collective Identity: Museums from the Late Ottoman Empire to the Early Turkish Republic
Yazar: Pelin Gürol Öngören
Danışman: Doç. Dr. Elvan Altan Ergut
Yer Bilgisi: Orta Doğu Teknik Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Mimarlık Tarihi Anabilim Dalı
Türü: Doktora
Yılı: 2012
Sayfa sayısı: 512
[1] Bu metin, tezin Yükseköğretim Kurulu Ulusal Tez Merkezi’nde yayınlanan özetinden alınmıştır.