James Turell, Ronin, 1968.
Modernizmin başladığı 19. yüzyılın ilk yarısından günümüze kadar geçen süreçte heykel sanatı özelinde ve “boşluk” kavrayışı bağlamında irdelenen tezde, üç ana bölüm bulunmaktadır. Birinci bölümde, modernist döneme hazırlık sürecinde heykel sanatının biçim-içerik bağlamlarıyla açıklanması, söz konusu süreçte heykel sanatının geçirdiği evrimi açıklamaya yardımcı olmaktadır. 20. yüzyıla gelindiğinde ise özellikle biçimsel “yenilik”lerin açıklanmasıyla “boşluk” kavrayışının temel bir kavram olarak belirdiği gözlenmektedir.
“Boşluk” kavramının özellikle felsefe disiplininde temel kavramlardan biri olması dolayısıyla, anılan kavramın açıklamaları yapılmıştır. Heykel sanatının üç boyutlu bir üretim olduğu öncülünden hareketle yapılan araştırmalarda fizik disiplininden de yararlanılmış, “üreten-iş-izleyen” ekseninde “boşluğun” nasıl bir dönüşüme uğradığı tartışılmıştır. Modernizm sonrası dönem için ise bilimsel ve teknolojik gelişmeler göz önünde bulundurularak “boşluk” kavrayışının “entropi” ve “sintropi” gibi kavramlara dönüşmekte olduğu gözlenmiştir. Heykel sanatının, sanat tarihi disiplininde bir tür art alana itilmiş olduğu görüldüğünden, heykele yönelik terimlerin açıklamaları için bir Terimler Sözlüğü oluşturulmuştur. Bir taraftan biçimsel çözümlemelerle heykel sanatının gelişimi incelenirken, diğer taraftan da heykeltıraş-heykel ve izleyicinin gelişiminin paralelliği tartışılmıştır.[1]
Yazar: Seda Erol
Danışman: Prof. Dr. Uşun Tükel
Yer Bilgisi: İstanbul Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Sanat Tarihi Anabilim Dalı
Türü: Doktora
Yılı: 2011