Ayşe Hüsniye Şahinç' in arşivinden
Mehmet Adam'ı kaybetmişiz. Dostumuz, öğretmenimiz Mehmet Adam' ın üzerimizdeki etkisi yadsınamaz. Onun "Almaşık Yeniden Üretim Süreçlerinde Konut Alanları" adlı tezi mimarlığın piyasalaşmayı sorgulamayan eğitiminin içinde bir umut ışığıydı. Kendi hesabıma hem ilk gençlik yıllarımda, hem de sonrasında Mehmet Adam'dan çok şey öğrendim. Hem toplumsal, hem de kişisel hayatında alternatif arayışlar oluşturarak, alternatif yaşam tarzları ve mekân örgütlenmelerine ilişkin önerilerini açık bir dille ilk dile getiren oydu. Hayatı boyunca da böyle bir arayıştan vazgeçmedi. Toplumun tutuculuklar, "alternatif yok ki"ler, "yapcak bi şey yok abi"ler, "işin rasyoneli bu"larla, "sıkıntı yok"larla örülmüş duvarlarının içine kendini hapsetmedi. Bedellerini ödemeyi göze alarak, piyasa adamı olmayı kabullenemedi. Yazılarıyla, duruşuyla hep bir örnek oluşturdu. Kendi kuşağımızdaki alternatif arayışları ne yazık ki çok kısa sürdü. Bazı arkadaşlarımız Mimarlık ve Eğitimi piyasalaştıkça Mehmet Adam'ı dinlemeyi terk etti. Kulaklarını tıkayarak iyi ve güzel yerine "gücü" tercih ettiler. Piyasa birçok iyi niyetli arkadaşımızı hizmetine aldı. Birçok arkadaşımız tutuculaşmayı "büyümek" zannetti. Mimarlığı sosyal boyutlarından kopararak "hiçbir şeyi sorgulamadan bina yapmak"la sınırlandırmayı doğru zannetti. Mehmet Adam hepimizin büyüğü olarak "genç ve alternatif" kalmayı tercih etti.
Mehmet Adam'ın kaybı geçiştirilecek bir kayıp değildir. Kuşkusuz bu kaybı anlamaktaki çaresizlik, yaşamında kendini duvarlar içine hapsetmiş olanların çaresizliğidir.
Mehmet Adam’ın Sapanca’da bir köyün mezarına sığmayacağını biliyorum. İncelik ve zarifliği, nefret bilmezliği, tutkulu sevgisi, yorulmak bilmeyen arayışı, alternatif yaşam olabileceği inancı dünyayı terk etmeyecek.