Genzken, meta çöplüğünün bütün tasarımı bastırdığı Fuck the Bauhaus maketlerinde Duchamp'dan etkilenmiş gibi görünüyor. [...] İşler, Kurt Scwitters'in ticaret (commerzial), acı (schmerz) ve bok (merde) kelimelerinden türeterek Merz adını verdiği, kendi icadı olan dadaizmi de hatırlatıyor. Ayrıca, savaş sonrasında kentsel çöple uğraşan, Rauchenberg, Ed Kienholz ve Dieter Roth gibi Amerikalı ve Alman sanatçıların brikolajlarını da akla getiriyor. Ancak, nihayetinde Genzken'in canlandırdığı, Berlin ve Zürih dadanın mirası. Eğer bu dadacılar, hem askerî çöküşün ve politik krizin hem makineleşmenin ve metalaşmanın etkilerini abarttılarsa, Genzken de tüketim imparatorluğunun kentlerinde yaşayan, baskı altındaki, şaşkın, endişeli insanları çöküşün eşiğine sürüklüyor. [Hal Foster: Bad New Days - Art, Criticism, Emergency, s. 90, 91]
Isa Genzken stüdyosunda, 1982.
“Fuck the Bauhaus #1”. 2000
“Fuck the Bauhaus #2”. 2000
“Fuck the Bauhaus #3”. 2000
“Fuck the Bauhaus #4”, 2000.
“Fuck the Bauhaus #5”, 2000.
“Fuck the Bauhaus #6”, 2000.