Carl Andre, “Spill (Scatter Piece)”, 1966
Bu tez, 1950’li yıllarda temelleri atılmış disiplinlerötesi bir çalışma alanı olan Sistem Teorisi’nin “sistemik yaklaşımını” kullanarak 20. Yüzyıl Batı Sanatındaki kırılmalarla belirginleşmiş sorunsalları inceler. Sanatın tanımı, sınırları ve bir sistem olarak evrimi, dinamik sistemlere özgü “karmaşıklık”, “özüretim”, “işlemsel kapalılık” ve “belirme” kavramlarıyla ele alınmaktadır.
Mekanik bir evren modeli ve kapalı sistemlerin geleneksel sanat görüşleriyle olan bağı; bu bağın avangard yapıtlarla değişime uğraması ve sanat yapıtı anlayışının, statik bir nesneden performatif bir etkinliğe doğru aldığı yol, tezin temel izleğini oluşturmaktadır. Bu bağlamda geleneksel biçimcilik anlayışlarının eleştirisi ve sistemik yaklaşımla uyumlu bir biçimciliğin sunumu gerçekleştirilmektedir.
İki farklı alan arasındaki bağıntıların gösterilmesi yoluyla gerçekleşen “eşleme”, sanat yapıtının bir sistemde kavranması, sistemleri işaret etmesi ve sistemler arasında yapısal benzerlikler kurmasını sağlayan temel bir kavram olarak, tezin hem şekilsel yapısını belirlemekte hem de bir konu olarak “fark”, “işaretleme” ve “izomorfizm” bağlamında incelenmektedir.
Yazar: Kerem Ozan Bayraktar
Danışman: Yrd. Doç. Elif Çelebi
Yer Bilgisi: Marmara Üniversitesi / Güzel Sanatlar Enstitüsü / Resim Anasanat Dalı
Türü: Sanatta Yeterlik
Yılı: 2017
* Tez özeti için yazara teşekkür ederiz. Tezin tamamı için bkz. Sistem_Teorisi_Baglaminda_Sanat_Nesnesi.pdf