“Joseph Beuys Konuşuyor”, 9 Nisan 1974 tarihli konuşma. Belgrad Öğrenci Kültür Merkezi. Kaynak: http://post.at.moma.org
Bu tezin amacı, sanat eserlerinin anlamının sanatçının niyetleriyle belirlenmediğini göstermektir. Gündelik hayatta bir tümce ile karşılaştığımızda bilişsel hedefimiz muhatabımızın niyetini anlamak olabilir. Fakat sanat eserleriyle karşılaşmamızda bu durum geçerli değildir. Bu yüzden yorumcunun görevinin, sanatçının niyetleriyle belirlenmiş olan anlamın ortaya çıkarılması olduğunu iddia eden herhangi bir yorum teorisi kabul edilemez. Gündelik hayattaki diyalogların ve sanat eserlerinin bu bağlamdaki farklı ele alınması, sanat eserlerinin belirleyici karakteristiğinden kaynaklanan bir gerekliliktir. Bu belirleyici karakteristik Wolfgang Iser tarafından açıklayıcı ve ikna edici bir biçimde ortaya konmuştur. Iser'in teorisinin sanat eserlerinin belirleyici karakteristiği üzerine temellendirilmesi, onun teorisinin yazınsal eserlerin yanı sıra resim ve heykel gibi sanatın diğer türlerine de uygulanabilirliğini mümkün kılmıştır. Ve bu uygulanabilirlik özelliği, bu tezde kabul edilebilir bir yorum teorisine dair aranan bir özellik olarak öne sürülmüştür.[1]
Yazar: FATMA KAYA
Danışman: YRD. DOÇ. LUCAS THORPE
Yer Bilgisi: Boğaziçi Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Felsefe Anabilim Dalı
Türü: Yüksek Lisans
Dili: İngilizce
Yılı: 2015