Alfonso Cuarón, Children of Men (Son Umut) filminden bir kare
Fransız filozof Jacques Ranciére demokrasi, edebiyat, görsel çalışmalar özelinde sinemayı da içeren geniş bir alanda eserler vermiş ve çalışmalarının İngilizceye çevrilmesi sonrasında geniş bir dinleyici kitlesine ve akademik ilgiye kavuşmuştur. Eserleri estetik ve siyaset bilimine benzer bir açıdan bakmasına olanak veren yeni bir eşitlik anlayışına dayanır. Bu tez, Rancière’in estetik ve siyaset teorilerine dair derin bir kavrayış kazanmayı ve Rancière’in etik dönüş kavramının sinemadaki yansımalarını araştırmayı hedeflemektedir.
Etik dönüş belirli bir açıdan, Sovyetlerin yıkılışı ardından siyaset ve estetikte olagelen değişime işaret eder. Bu tez, etik dönüşten sonra ortaya çıkan yeni etiğin sinemada izini sürmeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla tez, Rancière’in farklı eserlerindeki siyaset ve estetik teorilerinin etik dönüş ile ilişkisini incelemekte ve etik dönüş sonrası siyaset ve estetikteki birbiri ile bağlantılı değişimleri araştırmaktadır. Bu analiz Alfonso Cuarón’un Son Umut (2006) filminin yeni bir okumasına da imkân sağlamaktadır. Son Umut'un bu okuması etik dönüşün sinemadaki yansımalarının yanı sıra Sovyetlerin yıkılışı ve etik dönüş sonrasında ortaya çıkan dünyaya dair motiflerin görülmesi için de bir fırsat yaratmaktadır.[1]
Yazar: Ozan Kamiloğlu
Danışman: Doç. Dr. Ahmet Gürata
Yer Bilgisi: İhsan Doğramacı Bilkent Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / İletişim ve Tasarım Yüksek Lisans Programı
Türü: Yüksek Lisans
Yılı: 2011
Özgün dili: İngilizce
[1] Bu metin, tezin Bilkent Üniversitesi Kütüphanesi Tez Arşivi’nde yayınlanan özetinden alınmıştır.