Andy Warhol, Moonwalk, 1987.
İmgenin epistemolojik içeriği, modernizmin tanımladığı sanatsal içeriğinin yerini alarak, çağdaş sanat üretiminin neredeyse tamamını içine alan politik imgenin alanını belirlemektedir. Çağdaş sanatta imgenin politikası, hayat ve sanatın bütünleşmesi fikrinde ve pratiğinde yatıyor ise bu durum politik alanın sanata müdahalesinin kolaylaştığı anlamına da gelmektedir.
Postmodern kültürün yerleşmeye başlaması ile modernizmin tasfiyesi, neoliberal yönelimin politik alanının sanata müdahalesi ihtiyacına karşılık gelir. Bir anlamda sanatın politik imgesi, modernizmin söyleminden postmodernizme doğru değişen biçimlerde kendini gösterir. Böylelikle işlevsel bir mecraya çekilmekten kurtulamaz. Jameson, sanatın siyasetle olan ilişkisini tarif ederken “piyasa kapitalizmi ile gerçekçiliği”, “tekelci kapitalizm ile modernizmi” ve “küreselleşme ile postmodernizmi” eşleştirir.
Postmodern etkinin devam ettiği son eşleştirme içinde, çağdaş sanatın ürünü olarak politik imge bir taraftan üstüne düşeni yaparak, küreselleşen dünyada kültüre ilişkin politik misyonunu yüklenir ve kültüralist bir zemine çekilir; diğer taraftan da diyalektik bir çizgide süregiden sanatsal muhalefet içinde, günün ütopyası ya da umut çağrışımlarının hesabına çalışıyor gibi görünmektedir.[1]
Yazar: Şirin Yılmaz
Danışman: Prof. M. Reşat Başar
Yer Bilgisi: Kocaeli Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Plastik Sanatlar Anasanat Dalı
Türü: Sanatta Yeterlik
Yılı: 2013
[1] Tezin özeti için yazara teşekkür ederiz.