Art Déco estetiği, Batı’da I. Dünya Savaşı’nın ardından şekillenmeye başlamış, 1925 senesinde Paris’te düzenlenen Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes ile somutlaşarak, kendi tanımsal ölçülerine kavuşmuştur. 1920’lerle 1930’larda yaygınlık kazanan Art Déco, sinema ve tiyatro başta olmak üzere, sahne ve gösteri sanatlarıyla birlikte, endüstriyel tasarım ürünlerinin şekillendirilmesinde, ‘modern’ bir tavrın temsilcisi olmuş; ayrıca resim ve heykel gibi plastik sanatların dilini de etkilemiştir. Bu estetiğin etkileri, Türkiye’de de ülkenin kendine özgü koşulları çerçevesinde yayılma olanağı bulmuş ve gündelik gazetelerdeki ve mecmualardaki illüstrasyonlardan sinema afişlerine, hızlı bir biçimde kentleşen İstanbul’un asri mimarlık ürünlerinden, resim ve heykel sanatının yeni ifade biçimlerine değin, her alanda etkilerini göstermiş ve yeni bir görsel estetik alanı olarak ortaya çıkmıştır. Bu çalışma, Cumhuriyet’in ilanından sonra değişmeye başlayan kentin ve toplumun asrileşmesinin Art Déco estetiğiyle olan etkileşimi tespit etmek, ortaya çıkış koşullarını belirlemek ve kaynaklarını incelemek iddiasındadır.