Schizoanalytic Cartographies

Schizoanalytic Cartographies, Félix Guattari'nin geç dönem çalışmaları, kuramsal konumu ve terapötik düşüncelerinin en kapsamlı ve sistematik incelemesi. Guattari bu kitapta, çağdaş insanın “ifade” durumlarının –özerk ifade ve kendini ifade etme– kapsamlı bir açıklamasını ortaya koymaya çalışıyor. Detaylı bir soruşturma sunan sekiz ayrı bölüm boyunca, bireysel ve kolektif özne adına heyecan veren yepyeni bir yapı inşa ediyor. Guattari, bilgi kuramı ve yeni teknolojiler üzerine araştırmalara dayanarak, makinelerle olan ilişkisini en nihayetinde uzlaşıya bağlayan bir insanlık hayalini dile getiriyor. Schizoanalytic Cartographies, her ne kadar düşsel gibi görünse de, teknolojik gelişmelerle gelen bir “post-medya” çağı tahayyül ederek, yaşadığımız çağın ani değişikliklerine geniş bir bakış açısı getiren, sağlam bir çalışma aynı zamanda. [Tanıtım Bülteninden]

“Guattari hem bir sanatçının hem de bir aktivistin yaklaşımıyla, etiko-estetik bir paradigma arayışına giriyor. Kendi dönemine ait tüm teknolojileri inceleyerek ve 1990’ların en vahşi medya deneylerinde uygulanan temel yöntemleri ve kuramları serimleyerek, kapitalist toplumlardaki bilgi kuramı ve uygulamalarına kökten bir eleştiri getiriyor. Amacı, beden ve makine ilişkisini (biyosfer ve noosfer arasındaki ilişkiler) yeniden belirleyebilmek adına, daha önce mitlere atfedilmiş bir kudreti bu yönde devreye sokmak. İşte Schizoanalytic Cartographies ile yapmaya çalıştığı da bu: sanatsal takım yıldızlar, varoluşsal bölgeler, toplumsal hadiseler ve soyut düşünceler arasında farklı ve yeni kesişimler ortaya koymak. Bu kitap, olasılıklar ve konumlar gösteren bir harita olmaktan çok, sanal olanla gerçek olanın buluştuğu bir dizi vektör belirleyerek, neoliberal kontrol mekanizmalarının kara deliklerinden kaçış rotalarını gösteren ve böylece kolektif ifadenin önünü açabilmeyi uman kartografik bir çalışma.”[1] [NÖ]