Kar Güneş değildir,
müzik sessizlik değildir,
güneş kardır,
sessizlikse müzik.
(Halin Evet-ve-Hayır olması gerekir,
ya o-ya bu değil.)
Sessizlikle müziğin,
sanatla yaşamın,
karla güneşin arasında
bir adam duruyor.
O adam John Cage
(aradaki hiçliğe
adamış kendini).
Octavio Paz, Reading John Cage’den (arka kapaktan)
John Cage, 20. yüzyılın ortalarından bu yana, başta müzik olmak üzere, modern sanatların izlediği yönlerin belirlenmesinde en etkili kişi oldu. Yüzüncü doğum yılının kutlandığı 2012′de yayımlanan bu kitap, kapsamlı bir tanıtma yazısının yanı sıra, Cage’in Türkçe’ye ilk kez çevrilen, yaşamının dönüm noktalarından seçilme on beş yazısını içeriyor.
“Sanatta 20. yüzyılın başlarında Avrupa'da Fütürizm ve Dada akımlarının yer almış olduğunu, resimde 19. yüzyılın son çeyreğinden başlayarak neredeyse on yılda bir yeni bir radikal akımın ortaya çıktığını, özellikle görsel sanatlarda son derece yoğun tartışmaların yer aldığını unutmamak gerekir. Genel olarak sanatlarda duygulandırma yerine düşündürme ve aydınlatma eğilimi öne çıkmaktadır. Akılda tutmamız gereken bir şey de Cage'in doğduğu yıllarda olağanüstü bir dünya savaşının olup bittiği ve bestecilerinin birkaç yüzyıldır klasik batı müziğini tekelinde tutmuş olduğu Almanya'nın bu savaştan yenik çıktığıdır. Doğrudan müzik geleneğine baktığımızda da, aşağıda açıklamaya çalışacağım gibi, Cage geleneksel tonaliteye isyan ortamında (ve isyanın elebaşıları Stravinsky ve Schönberg'in Avrupa'dan kaçıp Amerika'ya geldiği dönemlerde) müzik yazıyor. Birçoğu gibi ben de Cage'i birinci dizisel müzik döneminin sonunda atılması anlaşılır bir adım olarak görüyorum. Farklı olan, Cage'in yerinde durmaması, bir değil art arda onlarca adım atmış olması ve kanımca birçok açıdan dünyanın hâlâ ulaşamadığı bir yerlere gitmesidir.” (Giriş bölümünden, Semih Fırıncıoğlu) [NÖ]
Yayına Hazırlayan ve Çeviren: Semih Fırıncıoğlu
İstanbul: Pan Yayınları, Kasım 2012