Balao, Claudio Ethos (Brezilya), Mural İstanbul 2012, Karakolhane Caddesi
Bu çalışmada biyoiktidar, sanat ve sokak kavramsallaştırmalarının ayrı ayrı düşünülmesinden ziyade onların birbirleriyle ilişkileri ve bu ilişkilerin ortaya çıkardığı proje olarak Mural İstanbul Festivali ele alınmıştır. Biyoiktidar kavramının kendini sürdürmesinin en büyük araçlarından biri olarak düşünülebilecek pozitif ve yaşam üzerinde odaklanan yapısı, olaylar/durumlar daha derinden incelendiğinde açığa çıkmaktadır. Türkiye’deki graffiti kültürünün tarihsel süreç içerisinde giderek toplumun kabul ettiği hatta daha ötesinde artık talep ettiği bir yöne evrilmesi, biyoiktidarın, toplumsal durumları normallik eğrisine uydurmaya çalışarak normalleştirme çabasını örnekler niteliktedir. Graffitinin sanatsal niteliğiyle ilgili farklı görüşler olsa da Türkiye’de muralin uygulayıcıları olarak graffiticiler bu çalışmada sanatı temsil eden kitleyi oluşturmaktadırlar. Sanatın geçmişten bugüne kendini farklılaştıran tavrı iktidarla ilişkisinde yine bu tutumu sergilemektedir. Bu açıdan çalışmanın temel odağı Mural İstanbul’un uygulanmasını mümkün kılan belediye(ler), Mural İstanbul Organizatörleri, Çekül Vakfı, mural sanatçıları ve graffiticilerle yapılan görüşmeler aracılığıyla biyoiktidar, sanat ve sokak kavramsallaştırmalarının birbirleriyle ilişkileri ve ilişkisellikleri içinde nasıl görünür hale geldiğini incelemek olacaktır.
Yazar: İpek Başyurt
Danışman: Dr. Öğr. Üyesi Melih ÇOBAN
Yer Bilgisi: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyoloji Anabilim Dalı
Türü: Yüksek lisans
Yılı: 2019
Bu tez, yazarı tarafından dergimize gönderildi. Görsel, tezden alındı. Tamamını okumak için: Müral İstanbul